Quis enim redargueret?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Duo Reges: constructio interrete. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Bork Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate.
Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.

Bork: Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
Explanetur igitur.: Sed residamus, inquit, si placet.
Bork: Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de
quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;

Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et
gloria delectatus.

Quis istud possit, inquit, negare?

Quis istum dolorem timet? Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Sed nunc, quod agimus; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Aliter autem vobis placet. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque inpendentis torquet timor?