Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quid Zeno? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Duo Reges: constructio interrete.
Itaque quae sunt eorum consolationes, quae cohortationes, quae etiam monita et consilia scripta ad summos viros! Erat enim apud eos, ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi exercitatio duplex.
- Quid, quod res alia tota est?
- Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
- Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
- Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Quae duo sunt, unum facit. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ut pulsi recurrant? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
- Quis negat?
- Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
- Si longus, levis.
- Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
- Paria sunt igitur.
- Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
- Scaevolam M.
- In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
- A mene tu?
- Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.
- Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?
Quid autem apertius quam, si selectio nulla sit ab iis rebus, quae contra naturam sint, earum rerum, quae sint secundum naturam, fore ut tollatur omnis ea, quae quaeratur laudeturque, prudentia? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.