At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Duo Reges: constructio interrete. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Si longus, levis;
Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Dicuntur ista, Cato, magnifice, inquam, sed videsne verborum
gloriam tibi cum Pyrrhone et cum Aristone, qui omnia
exaequant, esse communem?

Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur
sine explicatione naturae intellegi potest.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Id [redacted]tilius factum negabat.
Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
At coluit ipse amicitias.

Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Videsne quam sit magna dissensio? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Sed residamus, inquit, si placet. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Rationis enim perfectio est virtus;

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Simus igitur contenti his. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?

Praeteritis, inquit, gaudeo.: Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Bork: Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Sed nimis multa.: Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.