Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Nulla erit controversia. Duo Reges: constructio interrete. Quod equidem non reprehendo; Nihil ad rem! Ne sit sane; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quae sequuntur igitur?

Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum
velit esse in genere isto voluptatis?

Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico,
praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte
natura per se esse expetenda.

Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Reguli reiciendam;: Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Bork: Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Cur iustitia laudatur?: Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Bonum liberi: misera orbitas.: Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Satis est ad hoc responsum. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Sullae consulatum? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Si longus, levis.

At vero Epicurus una in domo, et ea quidem angusta, quam magnos quantaque amoris conspiratione consentientis tenuit amicorum greges! quod fit etiam nunc ab Epicureis.